Work-Life Balance
Γράφει ο καθένας το long και το short του για το work-life balance, όχι πως δεν είναι σημαντικό το θέμα, το σημαντικότερο είναι, αλλά έχω κάτι να πω σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Το management, το marketing και το optimization/quality control είναι τρια πολύ διαφορετικά αντικείμενα.
“Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος” θα πεις. “Στην εταιρεία μου έχουμε διακριτούς ρόλους, καταμερισμό εργασιών και όλα τα process και τα workflows ρέουν απ΄τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του με τρόπο που θα ζήλευε κι ο Μαρξ!”
Αμ δε. Rule number one του quality control, αν οι μονάδες υπολειτουργούν, υπάρχει πληροφοριακή ασάφεια. “Όλα είναι management” έλεγε ένας προϊστάμενός μου κάπου κάποτε. Ιδανικά, για μια τέτοια κοσμοθεωρία, θα έπρεπε να έχουμε μια παραγωγική μονάδα στελεχωμένη από managers πολλών επιπέδων αλλά θα κόστιζε και γλιτώνουμε κανα ψιλό με επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό προσωπικό.
Δε βοηθάει και το AI με τους Agents, που δίνει την εντύπωση ότι κάποιοι ρόλοι είναι πλήρως αντικαταστάσιμοι. Στην διαλεκτική ανάλυση του φαινομένου και των συνθηκών δυο δρόμοι επιλέγονται. Είτε ο αποδιοπομπαίος τράγος της πολιτικής, σαν ανώτατη ευθύνη είτε η ατομική ευθύνη σαν τελευταίο και αδιάσπαστο μέρος.
Στην αγορά, τη πιάτσα, το industry σήμερα όλοι θα πουν ότι εκτιμούν και σέβονται τη τεχνολογία και τη καινοτομία. Θα βγουν στα συνέδρια να παρουσιάσουν τον αυτοματισμό τους που γεννά χρυσά αυγά, θα δώσουν συνέντευξη ομολογώντας πόσο άλλαξε η ζωή τους με το τάδε gadgetάκι ή το δείνα αλγόριθμο. Το πόσο σέβονται τη τεχνολογία όμως κατά βάθος προκύπτει απ’ το πως αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο που τη “φέρει”.
“Έλα ρε Τάκη, τι σου ζήτησα, φέτος να δουλεύεις και τα Σάββατα, στο κάτω κάτω δε σκάβεις, κουμπάκια πατάς. Μέχρι να πιάσουμε το 10% να ηρεμήσει το οικονομικό. Αυτά που κάνεις σε 5 μέρες εμείς τα κάναμε σε 5 χρόνια. Κι εγώ εδώ είμαι, μετά τη πρωτοχρονιά θα ‘χεις και το κατιτις σου…”
“Χρύσα, κατάλαβε με, στην ίδια χώρα ζούμε. Λες να μη θέλω να σε βοηθήσω; Μετά τους φόρους και τα ασφάλιστρα τυχερός νιώθω αν γεμίσω τους καταψύκτες με νερά. Μισούν την ανάπτυξη και τον επαγγελματία δω πέρα. Να σου δώσω ένα κουπόνι ακόμα στο μεταξύ μας; Όχι, να δουλέψεις απ’ το σπίτι δεν είναι το ίδιο. Εδώ επικοινωνούμε, σε βλέπω και με βλέπεις και να σου πω και κάτι ρε Χρύσα, τέτοιο καφέ σαν αυτόν που μου φέρνεις δε τον έχω πιει ούτε στο Παρίσι και στο Μιλάνο.”
Από ποιον περιμένετε ν’ ακούσετε τις παραπάνω κουβέντες; Απ’ το συνεργείο καθαρισμού; Απ’ το marketing dpt. ; Απ τη διαχείριση ποιότητας; Όχι βέβαια! Απ’ το top level management. Μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε στα παραπάνω παραδείγματα την απόπειρα για optimization, τη χρήση marketing για προώθηση της παρούσας κατάστασης και το κούφιο management που δε κάνει manage τίποτα;
Πως να έχεις work-life balance αν είσαι ο ανθρώπινος παράγοντας αξιοποίησης της τεχνολογίας και δε γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη υπόσταση σου ούτε στο work ούτε στο life;
Πως να πείσει ο top man ότι εκτιμά και σέβεται τη τεχνολογία αν τον εξειδικευμένο τον μετράει ποσοτικά;
“Τάκη, θέλω να επικεντρωθείς σε αυτό το task μέχρι να πετύχουμε το 10%. Πες μου ποια tasks θα μπορούσες ν’ αφήσεις σε κάποιον άλλο ή να βάλεις στο standby για να έχεις πόρους για focus. Μέχρι το τέλος του χρόνου αν πετύχουμε το στόχο θεώρησε δεδομένη την ομότιμη αύξηση στις απολαβές σου”
“Χρύσα, πάρε όσο χρόνο θέλεις να κανονίσεις τα του σπιτιού σου, μόνο θέλω να συνεργάζεσαι πιο στενά με ένα συνάδελφο στο γραφείο να μπορώ να έχω εποπτεία χωρίς ν’ αλλάξει το δικό μου workflow. Και μη σε ξαναδώ να φτιάχνεις καφέ γι άλλον ή να κάνεις καθαριότητες, ο δικός σου χρόνος είναι για την εξειδικευμένη εργασία σου”
Επιλύθηκε το issue; Έμεινε η χρηματοδότηση και το ωράριο σταθερό; Βελτιστοποιήθηκαν διαδικασίες; Χρειάστηκε να “μαρκετάρει” κανείς κάποιο concept; Υποτιμηθηκαν αξίες ανθρώπων;
Όταν ακούς management σκέψου work-life engineering όχι obfuscation and avoidance. Όταν ακούς leadership σκέψου Ιησούς Χριστός όχι Ιούλιος Καίσαρας. Όσον αφορά το marketing και το quality assurance, απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.